Epilog fragment

video: 3163 zdjęcia

PROCESUALNOŚĆ

W twórczości ludzkiej zauważyć można tendencję do budowania obiektów statycznych
i konserwowania oraz restaurowania ich w celu utrzymania jednej, optymalnej, niepodlegającej upływowi czasu formy. 

Działalność większości organizmów jest przeciwieństwem wymienionego. Nieustannie przekształcają one obiekt, w którym się pojawią, podobnie jak i same podlegają ciągłym przekształceniom. Postartefakty są przez to zmienne i żywe, różne w każdym momencie swojego istnienia. Poszczególne ich części rozwijają się i giną, przerastają, grubieją i więdną, by znów wykwitnąć, a rozpoznanie ich istoty jest niemożliwe bez prześledzenia zbioru stanów, w których się znajdowały czy znajdują. Ich analiza staje się doświadczeniem Bergsonowskiej ruchomości (z “Intuicji Filozoficznej”), posiadającej sens tylko dzięki upływowi czasu i tylko wówczas, gdy przeżywa się ją synchronicznie z jej biegiem.